گفتگوی علیرضا رضوانی

المان‌ها و بخصوص مبلمان‌های شهری امروزه از عناصر اصلی برای کیفیت بخشی به فضای شهری هستند، و طراحی آنها به طور کلی سه هدف کلی دارد: – اول، تامین راحتی با پاسخ به نیازهایی متعارف در فضای شهر از نشستن تا کاشت فضای سبز؛ – دوم، تدارک زیبایی با بهره‌گیری از ارزشهای زیبا شناختی همچون تناسب و هماهنگی و عناصر مرتبط مثل رنگ و نور ؛ – سوم، معنا بخشی به فضاها و مکانها از طریق کاربرد نمادها و نشانه ها، لذا در بسیاری از کشورها و شهرهای پیشرو، مورد توجه و تاکیدند.
ما می توانیم از شیوه ها و روشهای مختلف طراحی برای المانها و مبلمان شهری استفاده کنیم ؛ چنانچه روشهای طراحی را با کمی اغماض به دو دسته سیستماتیک(تحلیلی) و شهودی( خلاقه ) تفکیک کنیم، آنگاه با این فرض که اکثر عناصر در فضای باز شهری (و نه همه آنها) برای فعالیتها و نیازهای غیر رسمی و یا حداقل با رسمیت کم‌تر، تدارک می‌شوند آنگاه روشهای شهودی و خلاقه در طراحی اولویت انتخاب خواهند بود. در این روشها که شامل روشهای تجربی( شون و غیرو)، روشهای آرمانی(استودر و غیرو ) و حتی روشهای طرح مایه – آزمون( ریتل و غیرو) نیز می‌شوند، رویکرد غالب رویکرد قیاسی است. بدیهی که این روشها متکی به دانش و نمونه های پیشین و توسعه آنها انجام شده تا حدی پیش می رود که شباهتها به نمونه‌های اولیه کم رنگ و محو می‌شود. لازم به ذکر است که خلاقیت نیز در نزد صاحب نظران معانی و تعابیر مختلفی دارد که سه سطح اصلی آن نوآوری ، جذاب بودن، و در عین حال کارایی است. ما امروزه نیازمند انواعی از خلاقیت هستیم که در حین نوآوری، کارایی اثر را حفظ و حتی افزایش دهیم و این خود می تواند یک جریان هنری و مهندسی موثر را تدارک کند، در حالی که امروزه اکثر طراحان به یکی یا هر دوکم‌توجه هستند.
به طراحان بطور کلی و به شرکت کنندگان در این همایش و هماورد به طور اخص توصیه می کنم برای حصول به اهداف طراحی المانها و مبلمان شهری در این برنامه و با تعاریفی که از خلاقیت ارائه شد حتما فنون مرتبط برای تهییج خلاقیت را در دستور کار قرار دهند و بخصوص از دیدن نمونه‌های ایده دهنده مرتبط یا حتی غیر مرتبط غافل نشوند که هیچ طرحی از صفر آفریده نشده و نخواهد شد. و در این مورد نیز مروری بر تکنیکهای توصیه شده از طرف صاحب نظرانی همچون آنتونیادیس داشته باشند. در خاتمه لازم به ذکر است با توجه به حساسیتی که در این جشنواره وجود دارد ایده های اخذ شده از آثار دیگر باید آنقدر توسعه یافته و تغییر کنند که شباهت خود را به اثر اولیه از دست داده تا کپی تلقی نگردند و عوامل این تغییرات نیز علاوه بر زمینه و مکان و ابزار مورد استفاده، قطعا قدرت خلاقه طراح است.